Een vrije vogel

Uit: Kijk op de Kerk - Wijkkrant van Protestantse gemeente Apeldoorn - Pasen 2025

'Vroeger, toen ik in Irak woonde, had ik een vogel in een kooitje. Dat vond ik mooi. Ik hou van vogels. Maar ik zou het nu nooit meer doen.'

Kareem vertelt over zijn verleden. Hij groeide op als Koerd in Irak. Als kind was hij altijd aan het tekenen. Toen hij wat ouder werd en nog bleef tekenen, vonden mensen dat soms raar. 'Je bent anders dan je broers en zussen', zei zijn moeder tegen hem. En zo is het. Kareem moet tekenen en hij wil met zijn tekeningen ook vertellen wat hij belangrijk vindt. Zo tekent hij cartoons met een boodschap. In Irak mag je niet alles zeggen.

Achter tralies

Daarom wilde Kareem leven in een vrij land, ook al is hij hier zonder familie en mist hij zijn land. Hij wilde graag naar Nederland komen, omdat het volgens hem een

goed land is voor een cartoonist en omdat hij geïnspireerd is door het verhaal van Vincent van Gogh.

Makkelijk was de reis naar Nederland niet. In Polen kwam hij in de gevangenis terecht, achter tralies en met boeien om. Opgesloten, zoals ooit zijn vogelvriend. Zes 

maanden lang was hij daar. Hij werd er ziek van. Teveel mensen in een kleine ruimte, geen gezonde lucht, niet genoeg gezond eten, geen medische zorg. Hij zat in de gevangenis omdat hij geen identiteitspapieren had. Andere gevangenen zaten er vanwege een misdrijf.

 'Omdat ik zag dat je een goed mens bent,' was haar antwoord.

Een jonge Poolse vrouw, Kinga, zag Kareem en ging voor hem zorgen. Ze bracht hem een appel, kleding, pennen om te tekenen ... Als een engel in een donkere tijd. In de gevangenis had hij geen telefoon, maar hij noemde zijn naam zodat ze hem kon vinden op 

Facebook. 'Dan kunnen we contact hebben als ik weer vrij ben,' had hij gezegd. 'Waarom zorgde je voor mij en niet voor iemand anders?' vroeg hij haar maanden later vanuit Nederland, via Facebook. 'Omdat ik zag dat je een goed mens bent,' was haar antwoord.

Dankbaar voor hulp en eigen plekje

Inmiddels woont Kareem in een eigen woning in 

Apeldoorn en volgt hij les om Nederlands te leren. Ik leerde hem kennen toen hij vanuit het azc naar de kosterswoning bij de Grote Kerk kwam. In die woning kunnen statushouders verblijven, tot ze een eigen woning hebben gekregen. Als Diaconie werken we hierin samen met de wijkdiaconie van de Grote Kerk en de stichting Exploitatie Grote Kerk. Kareem is dankbaar voor alle goedheid die hij bij mensen ervaart in Nederland en hij is erg gemotiveerd om Nederlands te leren. Dat is nodig, weet hij, om hier een goed bestaan 

op te kunnen bouwen en van betekenis te kunnen zijn voor anderen. Want dat is wat hij graag wil. En hij zal weer gaan tekenen, nu hij een vrije vogel is.

Wil jij van betekenis zijn voor iemand en maatje worden voor een statushouder? 

Mail Gertrudeke van der Maas: diaconaalondernemer@pkn-apeldoorn.nl